απάντηση στο προσβλητικό δημοσίευμα του TSE2100
http://tse-2100.blogspot.com/2008/04/blog-post_3148.html
Ο Δρόμος είχε και ΕΧΕΙ την δική του Ιστορία.
Μια ιστορία πολύ μεγαλύτερη από αυτή που επικαλούνται οι σύγχρονοι εκμεταλλευτές της και που δεν μεταφράζεται σε τραπεζοκαθίσματα και κερδοφορία.
Μια ιστορία στην οποία φοβούνται (οι δυστυχείς) να εμβαθύνουν και να διδαχθούν απ’ αυτή.
Μια ιερή ιστορία που εμπεριέχει αντικριστά ένα Μοναστήρι και ένα Τζαμί, αρμονικά συμπορευόμενα για πολλούς αιώνες.
Μακριά από την φασιστική – δραχμοφονική αντίληψη του «φύγε εσύ να έρθω εγώ».
Μια ιστορία που μας διδάσκει ότι αυτός ο τόπος μας χωράει όλους.
Αρκεί να υπάρχει αλληλοσεβασμός.
Κάτι αυτονόητο για τους κατοίκους όλης της παλιάς πόλης που μεγάλωσαν και έζησαν μ’ αυτόν.
Μόνο μ’ αυτόν επιβιώνεις στις «ιδιαίτερες» συνθήκες των στενοσόκακων.
Αυτόν υιοθέτησαν και οι δεκάδες σωστοί επαγγελματίες που «επιχειρούν» ανενόχλητοι σ’ αυτά.
Δυστυχώς όμως, όχι όλοι.
Ο νεαρός καλαμοκαβαλάρης που εγκαταστάθηκε πρόσφατα στην Χ΄΄Μιχ. Νταλιάνη, διατυμπανίζοντας τις «υψηλές» γνωριμίες του, έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τους πάντες.
Προκλητικότατα και με φασιστική νοοτροπία, αντιπαρατέθηκε με όλους.
Έως και απειλές κατά της ζωής κατοίκων χρησιμοποιεί ακόμα και σήμερα.
Αυτά ανάγκασαν τους κατοίκους να αναλογιστούν το δυσοίωνο μέλλον τους και να αντιδράσουν.
Κάτι που δεν έκαναν ούτε για το «Μοναστήρι του Καρόλου», ούτε για το «οινοποιείο» του Αποστολάκη, ούτε για το «πηγάδι του Τούρκου» που σεβόμενοι τους γείτονές τους λειτουργούν ανενόχλητοι.
Ανενόχλητοι φυσικά λειτουργούν και όλοι οι υπόλοιποι επαγγελματίες του δρόμου, όπως και ο κος Τσέκος που σε συνέχεια του «Μαργαρώνιου» λιβελογραφήματος, αποκαλεί «γελοίους μικροαστούς» τους , κυρίως, συνταξιούχους κατοίκους.
Αυτοί οι «γελοίοι μικροαστοί», κύριε Τσέκο, είναι η αδιάρρηκτη συνέχεια της ιστορίας που υποκριτικά «αναμασείς». Στα σπίτια τους μα και στη ψυχή τους είναι «ψηφοθετημένη» όλη η νεότερη ιστορία του τόπου μας.
Οι ρίζες τους είναι σίγουρα μεγαλύτερες απ’ αυτές του ευκαλύπτου της Δασκαλογιάννη (που με πάθος υπερασπίστηκες) και μάλιστα ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΕΣ.
Τετάρτη 23 Απριλίου 2008
Χατζημιχάλη Νταλιάνη
Μια πρώτη απάντηση στο προσβλητικό δημοσίευμα του TSE2100
http://tse-2100.blogspot.com/2008/04/blog-post_3148.html
Αγαπητέ TSEκο
Είμαι σίγουρος ότι θα υπερασπιζόσουν με σθένος το δικαίωμά μου να πάω ελευθέρα στην θάλασσα.
Είμαι σίγουρος ότι θα υπερασπιζόσουν με σθένος το δικαίωμά μου να πάω ελευθέρα στο βουνό.
Γιατί μου αρνήσαι το δικαίωμά μου να πάω ελεύθερα στο σπίτι μου ;
Γιατί μου αρνήσαι το δικαίωμά μου να ΖΗΣΩ ελεύθερα στο σπίτι μου ;
Εσύ που υπερασπίζεσαι το δικαίωμα του ευκάλυπτου της Δασκαλογιάννη να ζει εκεί που ρίζωσε, γιατί προσπαθείς να με αποκόψεις απο τις δικές μου ρίζες και να με διώξεις από το σπίτι που γεννήθηκα και μεγάλωσα ;
Την ιστορικότητα του δρομου που υποκριτικά αναφέρεις, σε προκαλώ να την μελετήσεις καλύτερα.
Είμαι σίγουρος ότι έχεις πολλά να διδαχτείς ...
http://tse-2100.blogspot.com/2008/04/blog-post_3148.html
Αγαπητέ TSEκο
Είμαι σίγουρος ότι θα υπερασπιζόσουν με σθένος το δικαίωμά μου να πάω ελευθέρα στην θάλασσα.
Είμαι σίγουρος ότι θα υπερασπιζόσουν με σθένος το δικαίωμά μου να πάω ελευθέρα στο βουνό.
Γιατί μου αρνήσαι το δικαίωμά μου να πάω ελεύθερα στο σπίτι μου ;
Γιατί μου αρνήσαι το δικαίωμά μου να ΖΗΣΩ ελεύθερα στο σπίτι μου ;
Εσύ που υπερασπίζεσαι το δικαίωμα του ευκάλυπτου της Δασκαλογιάννη να ζει εκεί που ρίζωσε, γιατί προσπαθείς να με αποκόψεις απο τις δικές μου ρίζες και να με διώξεις από το σπίτι που γεννήθηκα και μεγάλωσα ;
Την ιστορικότητα του δρομου που υποκριτικά αναφέρεις, σε προκαλώ να την μελετήσεις καλύτερα.
Είμαι σίγουρος ότι έχεις πολλά να διδαχτείς ...
Σάββατο 12 Απριλίου 2008
ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Λευτεριά, Λευτεριά
σχίζει, δαγκάνει τους ουρανούς το στέμμα σου.
Το φως σου, χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι, λογαριάζουν,
πόσα δολάρια κάνει σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.
Λευτεριά, Λευτεριά,
θα σ' αγοράσουν έμποροι και κονσόρτια κι εβραίοι.
Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
πολλές οι αμαρτίες που θα διαβάσουν οι γενεές,
όταν σε παρομοιάσουν με το προτραίτο του Dorian Gray.
Λευτεριά, Λευτεριά,
σε νοσταλγούνε μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,
όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.
Καρυωτάκης
Δευτέρα 7 Απριλίου 2008
Η υπέρ-Βάση της Σούδας
Ως πότε τα Χανιά θα προκινδυνεύουν ως κάστρο Υψηλού κινδύνου;
Του Δ. KAKABEΛAKH
(από τα “Χανιώτικα Νέα” 5 / 4 / 08)
Οι μεγάλες δεσμεύσεις, µε διμερείς συμφωνίες ΗΠΑ - Ελλάδας, για βάσεις σε όλες τις περιοχές της χώρας, µας εμπλέξανε όπως και άλλες μεσογειακές χώρες, (Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία και Τουρκία) σε µία διαρκή ομηρία, για την εξυπηρέτηση των αμυντικών και επιθετικών στρατηγικών σχεδίων της αμερικανικής υπερδύναμης.
Έτσι, η Ελλάδα από τη δεκαετία του ’50 - ’60, ως τη λήξη του ψυχρού πολέμου ήταν μια χώρα περικυκλωμένη, σε όλες τις περιοχές της, από βάσεις υψηλού κινδύνου, του λαού της, σε όλη την περίοδο της ισορροπίας του τρόμου μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων: Αμερικής - Ρωσίας.
Μετά τη συμφωνία του δόγματος Τρούμαν, το 1947 οι αλλεπάλληλες συμφωνίες για τις βάσεις έγιναν:
Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
Το 1953 έγινε η πρώτη συμφωνία, μετά από διαπραγματεύσεις του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ενώ τη συμφωνία υπέγραψε από την ελληνική πλευρά ο τότε υπουργός εξωτερικών κ. Στεφ. Στεφανόπουλος, και, από την Αμερικανική πλευρά ο πρεσβευτής στην Αθήνα των ΗΠΑ. Τη συμφωνία ενέκρινε το υπουργικό συμβούλιο το απόγευμα της 7ης Οκτωβρίου.
Σύμφωνα µε
το κείμενο της επίσημης, τότε, ανακοίνωσης “η συμφωνία έχει ως προορισμό, εντός του αμυντικού συστήματος του ΝΑΤΟ, να ενισχύσει την ασφάλεια της περιοχής του Βορείου Ατλαντικού και να διαφυλάξει την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια.
Η κοινή προσπάθεια των δύο χωρών, όπως βελτιωθεί και ενισχυθεί η συλλογική ικανότητα για αντίσταση αντικατοπτρίζει το πνεύμα συνεργασίας που επικρατεί και τους στενούς δεσμούς φιλίας η οποία υπάρχει μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών”.
ΤΟΤΕ ΜΕ ΣΤΕΝΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ ΤΩΡΑ ΜΕ ΚΑΚΙΑ
Τότε, βέβαια, οι “στενοί δεσμοί και η φιλία, μεταξύ των δύο χωρών” ήταν σε πρώτο πλάνο αφού η Ελλάδα της κυβέρνησης, τότε, του στρατάρχη Παπάγου έδωσε όλη τη χώρα στην αμερικανική εξάρτηση “Για να αντιμετωπιστεί η απειλή του κομμουνισμού” που ήταν μια καθολική πραγματικότητα σε όλες τις βαλκανικές χώρες.
Στη διαδρομή, όμως, όλα άλλαξαν, για να ξεχαστεί η Ελλάδα, σαν φίλη και συμμαχική χώρα, σε πλείστες όσες περιπτώσεις, µε κορυφαία την τουρκική απόβαση και κατάληψη από τον αγώνα της βόρειας Κύπρου. Για να ακολουθήσουν τα Ίμια και τόσες άλλες διαψεύσεις της “πατροπαράδοτης ελληνοαμερικανικής φιλίας”.
Η οποία, τώρα, µε “αγγελοσατανά” τον κ. Μπους έγινε ανοιχτή εχθρική στάση απέναντι στην Ελλάδα, λόγω Σκοπίων.
Με τα Σκόπια τότε να είναι χώρος υψηλού “κόκκινου” κινδύνου για αντιμετώπιση του οποίου η Ελλάδα έβαζε σε θανάσιμο κίνδυνο τον ελληνικό λαό µε παραχώρηση των βάσεων του θανάτου.
Αυτό όμως, αποτελεί την πραγματικότητα (διαχρονικά) των ισχυρών της γης που ξεχνούν τις φιλίες προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις στρατηγικές δυνατότητες της κάθε εποχής.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΩΝ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 1952
Έτσι, λοιπόν, έγινε η πρώτη ελληνοαμερικανική συμφωνία για την εγκατάσταση βάσεων στην Ελλάδα από το 1953. Όμως, πριν από τη συμφωνία είχε ανοίξει ο δρόμος των διευκολύνσεων από τις 18 Ιουνίου 1952, µε επιστολή απάντησης αποδοχής προτάσεων προς την αμερικανική κυβέρνηση, µέσω του τότε πρεσβευτή Πιουριφόυ, του Σοφοκλή
Βενιζέλου.
Πάντως, στο πλαίσιο της πρώτης συμφωνίας του 1953 εγκαταστάθηκαν και οι βάσεις:
- Στις Γούρνες το 1954.
- Στο Ελληνικό το 1956.
- Στη Σούδα το 1959.
- Στη Νέα Μάκρη το 1963.
Όπως και οι διάφοροι σταθμοί επικοινωνιών από Θεσσαλονίκη και Κρήτη.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Το 1973 πραγματοποιήθηκε η χουντική συμφωνία, το 1976 έγινε η συμφωνία Μπίτσιου - Κίσσινγκερ.
Το 1983 η συμφωνία ΠΑΣΟΚ, το 1990 η συμφωνία της Νέας δημοκρατίας που την υπέγραψε, ύστερα από 7 γύρους συνομιλιών του ΠΑΣΟΚ που την είχαν προετοιμάσει, για να αλλάξει η Νέα δημοκρατία κάποιες παραγράφους.
Ο ελληνικός λαός όμως των ειρηνικών διαθέσεων και αγώνων κάθε τόσο πραγματοποιούσε μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.
“ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΥΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ”
Το επαναλαμβανόμενο σύνθημα “Κάτω οι βάσεις του θανάτου” μετά την κατάρρευση της κυβερνητικής ένωσης, παράλληλα µε τις νέες πυραυλικές εξελίξεις οι βάσεις αυτές χάσανε τη
σημασία τους.
Για να περιοριστούν γενικότερα στις συμμαχικές χώρες, όπως και στην Ελλάδα. Στην οποία, όμως, έμεινε ως άπαρτο και αδιαπραγμάτευτο υπερφρούριο “κινδύνου και θανάτου” η βάση της Σούδας. Η βάση για την οποία ο Χένρυ Κίσσινγκερ την εποχή που ήταν υπουργός των Εξωτερικών είχε δηλώσει:
“Μπορεί ν’ αποχωρήσουμε από πολλά σημεία του κόσμου, όμως από την Κρήτη δεν πρόκειται να φύγουμε ούτε µε πόλεμο”.
ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑ “Χ.Ν.” ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ
Τα “Χανιώτικα νέα” στο φύλλο της Τετάρτης, 2 Απριλίου, έγραψαν ένα σημαντικό άρθρο για τις τρομερές χρήσεις της βάσης της Σούδας. Χρήσεις πολεμικών αποστολ
ών, πυρηνικών βομβών και εξοπλισμών και άλλων έργων διεύρυνσής της.
Με όλα αυτά να κρατούν αιχμάλωτο, σε διαρκή κίνδυνο, το λαό των Χανίων, µε επίπτωση ακόμα και στην υγεία του.
Όμως, ο χανιώτικος λαός χωρίς άμεσο ενδιαφέρον και ενημέρωση για τους κινδύνους που τον απειλούν (όπως και ολόκληρη την Κρήτη) ασχολειται µε τα καθημερινά του προβλήματα για την ανάπτυξη και για τη δύσκολή του επιβίωση, μέσα στην καταναλωτική κοινωνία με ψευδοευδαιμονίες και ένα διαρκή αποπροσανατολισμό.
Χωρίς να ωφελείται σε τίποτα από την ύπαρξη της βάσης της Σούδας, η οποία λέγεται ότι έχει χρησιμοποιηθεί και ως κέντρο κράτησης και μεταγωγής υπόπτων για τρομοκρατία.
Για να έχει ο λαός αντί για ωφέλεια τον διαρκή κίνδυνο πάνω από τα κεφάλια του;
ΤΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΥΔΑ, ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ Η ΏΡΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ;
Τώρα, που ο κ. Γ. Παπανδρέου έθεσε το θέμα της προσφοράς της βάσης της Σούδας σε Αμερική και ΝΑΤΟ (που, τώρα, κάνει στην ίδια βάση τις προεκτάσεις για νέες δράσεις σε όλη τη Μεσόγειο), μήπως ήρθε η ώρα, πολύ σοβαρά και υπεύθυνα οι υπεύθυνοι φορείς των Χανίων, αλλά και οι λαϊκές δυνάμεις να ξανασυζητήσουν το κρίσιμο πρόβλημα της βάσης της Σούδας, για τα περαιτέρω;
Αλήθεια, ως πότε, τα Χανιά θα είναι κάστρο υψηλού κινδύνου;
Οι εμφανισιακές διαφοροποιήσεις και οι φωτογραφίες προστέθηκαν από το “ΧΑΝΙΑ SOS”
Του Δ. KAKABEΛAKH
(από τα “Χανιώτικα Νέα” 5 / 4 / 08)
Οι μεγάλες δεσμεύσεις, µε διμερείς συμφωνίες ΗΠΑ - Ελλάδας, για βάσεις σε όλες τις περιοχές της χώρας, µας εμπλέξανε όπως και άλλες μεσογειακές χώρες, (Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία και Τουρκία) σε µία διαρκή ομηρία, για την εξυπηρέτηση των αμυντικών και επιθετικών στρατηγικών σχεδίων της αμερικανικής υπερδύναμης.
Έτσι, η Ελλάδα από τη δεκαετία του ’50 - ’60, ως τη λήξη του ψυχρού πολέμου ήταν μια χώρα περικυκλωμένη, σε όλες τις περιοχές της, από βάσεις υψηλού κινδύνου, του λαού της, σε όλη την περίοδο της ισορροπίας του τρόμου μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων: Αμερικής - Ρωσίας.
Μετά τη συμφωνία του δόγματος Τρούμαν, το 1947 οι αλλεπάλληλες συμφωνίες για τις βάσεις έγιναν:
Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
Το 1953 έγινε η πρώτη συμφωνία, μετά από διαπραγματεύσεις του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ενώ τη συμφωνία υπέγραψε από την ελληνική πλευρά ο τότε υπουργός εξωτερικών κ. Στεφ. Στεφανόπουλος, και, από την Αμερικανική πλευρά ο πρεσβευτής στην Αθήνα των ΗΠΑ. Τη συμφωνία ενέκρινε το υπουργικό συμβούλιο το απόγευμα της 7ης Οκτωβρίου.
Σύμφωνα µε
το κείμενο της επίσημης, τότε, ανακοίνωσης “η συμφωνία έχει ως προορισμό, εντός του αμυντικού συστήματος του ΝΑΤΟ, να ενισχύσει την ασφάλεια της περιοχής του Βορείου Ατλαντικού και να διαφυλάξει την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Η κοινή προσπάθεια των δύο χωρών, όπως βελτιωθεί και ενισχυθεί η συλλογική ικανότητα για αντίσταση αντικατοπτρίζει το πνεύμα συνεργασίας που επικρατεί και τους στενούς δεσμούς φιλίας η οποία υπάρχει μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών”.
ΤΟΤΕ ΜΕ ΣΤΕΝΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑ ΤΩΡΑ ΜΕ ΚΑΚΙΑ
Τότε, βέβαια, οι “στενοί δεσμοί και η φιλία, μεταξύ των δύο χωρών” ήταν σε πρώτο πλάνο αφού η Ελλάδα της κυβέρνησης, τότε, του στρατάρχη Παπάγου έδωσε όλη τη χώρα στην αμερικανική εξάρτηση “Για να αντιμετωπιστεί η απειλή του κομμουνισμού” που ήταν μια καθολική πραγματικότητα σε όλες τις βαλκανικές χώρες.
Στη διαδρομή, όμως, όλα άλλαξαν, για να ξεχαστεί η Ελλάδα, σαν φίλη και συμμαχική χώρα, σε πλείστες όσες περιπτώσεις, µε κορυφαία την τουρκική απόβαση και κατάληψη από τον αγώνα της βόρειας Κύπρου. Για να ακολουθήσουν τα Ίμια και τόσες άλλες διαψεύσεις της “πατροπαράδοτης ελληνοαμερικανικής φιλίας”.
Η οποία, τώρα, µε “αγγελοσατανά” τον κ. Μπους έγινε ανοιχτή εχθρική στάση απέναντι στην Ελλάδα, λόγω Σκοπίων.
Με τα Σκόπια τότε να είναι χώρος υψηλού “κόκκινου” κινδύνου για αντιμετώπιση του οποίου η Ελλάδα έβαζε σε θανάσιμο κίνδυνο τον ελληνικό λαό µε παραχώρηση των βάσεων του θανάτου.
Αυτό όμως, αποτελεί την πραγματικότητα (διαχρονικά) των ισχυρών της γης που ξεχνούν τις φιλίες προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις στρατηγικές δυνατότητες της κάθε εποχής.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΩΝ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 1952
Έτσι, λοιπόν, έγινε η πρώτη ελληνοαμερικανική συμφωνία για την εγκατάσταση βάσεων στην Ελλάδα από το 1953. Όμως, πριν από τη συμφωνία είχε ανοίξει ο δρόμος των διευκολύνσεων από τις 18 Ιουνίου 1952, µε επιστολή απάντησης αποδοχής προτάσεων προς την αμερικανική κυβέρνηση, µέσω του τότε πρεσβευτή Πιουριφόυ, του Σοφοκλή
Βενιζέλου.Πάντως, στο πλαίσιο της πρώτης συμφωνίας του 1953 εγκαταστάθηκαν και οι βάσεις:
- Στις Γούρνες το 1954.
- Στο Ελληνικό το 1956.
- Στη Σούδα το 1959.
- Στη Νέα Μάκρη το 1963.
Όπως και οι διάφοροι σταθμοί επικοινωνιών από Θεσσαλονίκη και Κρήτη.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Το 1973 πραγματοποιήθηκε η χουντική συμφωνία, το 1976 έγινε η συμφωνία Μπίτσιου - Κίσσινγκερ.Το 1983 η συμφωνία ΠΑΣΟΚ, το 1990 η συμφωνία της Νέας δημοκρατίας που την υπέγραψε, ύστερα από 7 γύρους συνομιλιών του ΠΑΣΟΚ που την είχαν προετοιμάσει, για να αλλάξει η Νέα δημοκρατία κάποιες παραγράφους.
Ο ελληνικός λαός όμως των ειρηνικών διαθέσεων και αγώνων κάθε τόσο πραγματοποιούσε μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.
“ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΥΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ”
Το επαναλαμβανόμενο σύνθημα “Κάτω οι βάσεις του θανάτου” μετά την κατάρρευση της κυβερνητικής ένωσης, παράλληλα µε τις νέες πυραυλικές εξελίξεις οι βάσεις αυτές χάσανε τη
σημασία τους.Για να περιοριστούν γενικότερα στις συμμαχικές χώρες, όπως και στην Ελλάδα. Στην οποία, όμως, έμεινε ως άπαρτο και αδιαπραγμάτευτο υπερφρούριο “κινδύνου και θανάτου” η βάση της Σούδας. Η βάση για την οποία ο Χένρυ Κίσσινγκερ την εποχή που ήταν υπουργός των Εξωτερικών είχε δηλώσει:
“Μπορεί ν’ αποχωρήσουμε από πολλά σημεία του κόσμου, όμως από την Κρήτη δεν πρόκειται να φύγουμε ούτε µε πόλεμο”.
ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑ “Χ.Ν.” ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ
Τα “Χανιώτικα νέα” στο φύλλο της Τετάρτης, 2 Απριλίου, έγραψαν ένα σημαντικό άρθρο για τις τρομερές χρήσεις της βάσης της Σούδας. Χρήσεις πολεμικών αποστολ
ών, πυρηνικών βομβών και εξοπλισμών και άλλων έργων διεύρυνσής της.Με όλα αυτά να κρατούν αιχμάλωτο, σε διαρκή κίνδυνο, το λαό των Χανίων, µε επίπτωση ακόμα και στην υγεία του.
Όμως, ο χανιώτικος λαός χωρίς άμεσο ενδιαφέρον και ενημέρωση για τους κινδύνους που τον απειλούν (όπως και ολόκληρη την Κρήτη) ασχολειται µε τα καθημερινά του προβλήματα για την ανάπτυξη και για τη δύσκολή του επιβίωση, μέσα στην καταναλωτική κοινωνία με ψευδοευδαιμονίες και ένα διαρκή αποπροσανατολισμό.
Χωρίς να ωφελείται σε τίποτα από την ύπαρξη της βάσης της Σούδας, η οποία λέγεται ότι έχει χρησιμοποιηθεί και ως κέντρο κράτησης και μεταγωγής υπόπτων για τρομοκρατία.
Για να έχει ο λαός αντί για ωφέλεια τον διαρκή κίνδυνο πάνω από τα κεφάλια του;
ΤΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΥΔΑ, ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ Η ΏΡΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ;
Τώρα, που ο κ. Γ. Παπανδρέου έθεσε το θέμα της προσφοράς της βάσης της Σούδας σε Αμερική και ΝΑΤΟ (που, τώρα, κάνει στην ίδια βάση τις προεκτάσεις για νέες δράσεις σε όλη τη Μεσόγειο), μήπως ήρθε η ώρα, πολύ σοβαρά και υπεύθυνα οι υπεύθυνοι φορείς των Χανίων, αλλά και οι λαϊκές δυνάμεις να ξανασυζητήσουν το κρίσιμο πρόβλημα της βάσης της Σούδας, για τα περαιτέρω;
Αλήθεια, ως πότε, τα Χανιά θα είναι κάστρο υψηλού κινδύνου;
Οι εμφανισιακές διαφοροποιήσεις και οι φωτογραφίες προστέθηκαν από το “ΧΑΝΙΑ SOS”
Κυριακή 6 Απριλίου 2008
Άρτος εναντίον θεαμάτων
(Πολιτισμός – Καταναλωτισμός 0 – 2 )
Δεύτερο «γκολ» του καταναλωτισμού εις βάρος του πολιτισμού στα Χανιά και μάλιστα «φαρμακερό»!
Μετά την προ ετών μετατροπή του κινηματογράφου «Άστρον» σε «Άντρο» γνωστού εμπορικού κολοσσού, σειρά έχει ο «Απόλλων » που μετατρέπεται πυρετωδώς σε υπεραγορά με την ταμπέλα γνωστής πολυεθνικής.
Δεύτερο «γκολ» του καταναλωτισμού εις βάρος του πολιτισμού στα Χανιά και μάλιστα «φαρμακερό»!
Μετά την προ ετών μετατροπή του κινηματογράφου «Άστρον» σε «Άντρο» γνωστού εμπορικού κολοσσού, σειρά έχει ο «Απόλλων » που μετατρέπεται πυρετωδώς σε υπεραγορά με την ταμπέλα γνωστής πολυεθνικής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο «Απόλλωνας», για σειρά δεκαετιών διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στα κινηματογραφικά αλλά και θεατρικά δρώμενα των Χανίων.
Από την σκηνή του παρέλασαν κατ’ επανάληψη ζωντανά όλα τα αστερία του 
ελληνικού κινηματογραφικού – θεατρικού στερεώματος κι από την πελατεία του όλοι ανεξαιρέτως οι Χανιώτες.
ελληνικού κινηματογραφικού – θεατρικού στερεώματος κι από την πελατεία του όλοι ανεξαιρέτως οι Χανιώτες. Μετά την τελευταία ριζική ανακαίνισή του (προ δεκαετίας περίπου) σε συνδυασμό με την «νεκρανάσταση» των κινηματογραφικών αιθουσών, πολλοί πίστεψαν ότι ο «Απόλλωνας» … «τη γλίτωσε»!
Όμως δυστυχώς διαψεύσθηκαν!
Τα καταναλωτικά ράφια είναι πιο αποδοτικά από τις κινηματογραφικές θέσεις.
Άνισος ο αγώνας μεταξύ άρτου και θεαμάτων …
Σάββατο 5 Απριλίου 2008
Πέμπτη 3 Απριλίου 2008
Οι «λησμονημένοι» της Παλιάς Πόλης
Ένα ολοζώντανο κομμάτι της νεότερης ιστορίας της πόλης των Χανίων, αποτελούν οι πάμπολλοι ηλικιωμένοι που κατοικούν ακόμα στα αφιλόξενα (τώρα πια) στενοσόκακα της παλιάς πόλης. 
Κουβαλούν μνήμες όμορφων μα και χαλεπών καιρών.
Μνήμες προσωπικές, μα και μεταφερόμενες από παλιότερες γενιές.
Είναι – βλέπετε – πολύ βαθιές οι ρίζες …
Απ’ τα φυλλοκάρδια τους, ξεδιπλώνονται χαρές και λύπες άλλων εποχών μα και ανάγλυφες όλες οι σημαντικές στιγμές της νεότερης ιστορίας του τόπου μας.
Εκεί έζησαν ή και διαμόρφωσαν τις κοσμογονικές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν και στον τόπο μας τον τελευταίο αιώνα. Απ’ το μαγκάλι και τη ζωήλατη μεταφορά, στην παγκοσμιοποίηση.
Αναμνήσεις που τους δένουν πεισματικά ισόβια με το σπίτι και την γειτονιά τους.
Κι όμως, έμμεσα, είναι υπό διωγμό!
Η ζωή τους στην Π. Π. συνεχώς δυσκολεύει. Όπως – βέβαια – και των νεότερων «ρομαντικών».
Τα σχεδία απόλυτης τουριστικοποίησης της Π. Π. τους αγνοούν.
Οι αιωνόβιες ρίζες τους, ενοχλούν! (Όπως ακριβώς και οι ευκάλυπτοι της οδού Δασκαλογιάννη).
Πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό της υπερκερδοφορίας!
Αγνοούν όμως, οι δυστυχείς θιασώτες της, ότι δέντρο χωρίς ρίζες είναι έρμαιο των καιρών!
Οι μόνιμοι κάτοικοι, με ποικιλότροπη επιβάρυνσή τους, "συντηρούν" την Παλιά Πόλη.
Αυτοί υπάρχουν εκεί μέρα – νύχτα, χειμώνα – καλοκαίρι.
Γνωρίζουν κάθε της γωνιά, κάθε της ήχο, κάθε της φως!
Αυτοί - όπως αρμόζει - υποδέχονται, καθοδηγούν και ενσωματώνουν τους καλοπροαίρετους (κυρίως αλλοδαπούς) νεοφερμένους εξασφαλίζοντας την αδιάρρηκτη κατοίκησή της.
Αγαπούν πραγματικά τα ανήλιαγα στενά της και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της.
Η απουσία τους θα είναι μεγάλο πλήγμα γι’ αυτή!
Κουβαλούν μνήμες όμορφων μα και χαλεπών καιρών.
Μνήμες προσωπικές, μα και μεταφερόμενες από παλιότερες γενιές.
Είναι – βλέπετε – πολύ βαθιές οι ρίζες …
Απ’ τα φυλλοκάρδια τους, ξεδιπλώνονται χαρές και λύπες άλλων εποχών μα και ανάγλυφες όλες οι σημαντικές στιγμές της νεότερης ιστορίας του τόπου μας.
Εκεί έζησαν ή και διαμόρφωσαν τις κοσμογονικές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν και στον τόπο μας τον τελευταίο αιώνα. Απ’ το μαγκάλι και τη ζωήλατη μεταφορά, στην παγκοσμιοποίηση.
Αναμνήσεις που τους δένουν πεισματικά ισόβια με το σπίτι και την γειτονιά τους.
Κι όμως, έμμεσα, είναι υπό διωγμό!
Η ζωή τους στην Π. Π. συνεχώς δυσκολεύει. Όπως – βέβαια – και των νεότερων «ρομαντικών».
Τα σχεδία απόλυτης τουριστικοποίησης της Π. Π. τους αγνοούν.
Οι αιωνόβιες ρίζες τους, ενοχλούν! (Όπως ακριβώς και οι ευκάλυπτοι της οδού Δασκαλογιάννη).
Πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό της υπερκερδοφορίας!
Αγνοούν όμως, οι δυστυχείς θιασώτες της, ότι δέντρο χωρίς ρίζες είναι έρμαιο των καιρών!
Οι μόνιμοι κάτοικοι, με ποικιλότροπη επιβάρυνσή τους, "συντηρούν" την Παλιά Πόλη.
Αυτοί υπάρχουν εκεί μέρα – νύχτα, χειμώνα – καλοκαίρι.
Γνωρίζουν κάθε της γωνιά, κάθε της ήχο, κάθε της φως!
Αυτοί - όπως αρμόζει - υποδέχονται, καθοδηγούν και ενσωματώνουν τους καλοπροαίρετους (κυρίως αλλοδαπούς) νεοφερμένους εξασφαλίζοντας την αδιάρρηκτη κατοίκησή της.
Αγαπούν πραγματικά τα ανήλιαγα στενά της και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της.
Η απουσία τους θα είναι μεγάλο πλήγμα γι’ αυτή!
«όταν κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή»
7ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ - SOS Δραματικό σήμα κινδύνου για την τύχη του ιστορικού 7ου (πρώην 1ο) Δ. Σ. Χ. στην Παλιά Πόλη που οδεύει για κλείσιμο λόγω έλλειψης μαθητών, στέλνει ο Σύλλογος Γονέων του σχολείου και ο Σύλλογος Κατοίκων Παλιάς Πόλης.
Σε επιστολή τους προς όλους τους αρμόδιους φορείς του τόπου, περιγράφουν γλαφυρότατα τα αίτια, με κυριότερο το «διωγμό» που υφίστανται οι εναπομείναντες μόνιμοι κάτοικοι, στο όνομα της απόλυτης τουριστικοποίησης της Π. Π.
Όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχια!
Η επιστολή τα λέει όλα! Διαβάστε την!
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ 7ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Σε επιστολή τους προς όλους τους αρμόδιους φορείς του τόπου, περιγράφουν γλαφυρότατα τα αίτια, με κυριότερο το «διωγμό» που υφίστανται οι εναπομείναντες μόνιμοι κάτοικοι, στο όνομα της απόλυτης τουριστικοποίησης της Π. Π.
Όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχια!
Η επιστολή τα λέει όλα! Διαβάστε την!
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ 7ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΧΑΝΙΩΝ
&
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΑΛΙΑΣ ΠΟΛΗΣ
Με αυτό το έγγραφό μας, σας ενημερώνουμε για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο Δημοτικό σχολείο της Παλιάς πόλης (7° Δημοτικό).
Τα τελευταία χρόνια παρά τις προσπάθειες του Συλλόγου Γονέων, της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και της Δημοτικής και Νομαρχιακής Επιτροπής Παιδείας, το σχολείο μας συνεχίζει να φθίνει και σήμερα αν και 12θέσιο έχει περίπου 100 μαθητές με τάσεις απώλειας περίπου 20-25 μαθητών ανά έτος (ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το σχολικό έτος 2002-2003 το σχολείο είχε 200 μαθητές).
Το γεγονός ότι υπάρχει το δημοτικό σχολείο της Παλιάς Πόλης σήμερα οφείλεται στους αλλοδαπούς μαθητές, κυρίως αλβανικής καταγωγής, οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία των μαθητών του και σε μια χούφτα Έλληνες της Παλιάς Πόλης, του κάτω Κουμ Καπί και του εμπορικού κέντρου.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό από τα παραπάνω, κατά την επόμενη σχολική χρονιά η βιωσιμότητα του 7ου δημοτικού θα περάσει σε οριακό σημείο αφού η ελάττωση των μαθητών θα οδηγήσει στην έναρξη του έτους με περίπου 80 μαθητές εκ των οποίων τη συντριπτική πλειοψηφία αποτελούν οι αλλοδαποί μαθητές, γεγονός δυστυχώς, που' για λόγους που όλοι γνωρίζετε και μπορείτε – υποθέτουμε - να κατανοήσετε, δρα ανασταλτικά χρόνια τώρα στην εγγραφή Ελλήνων μαθητών.
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 7ου δημοτικού, χρόνια τώρα, έχει κάνει ότι είναι δυνατόν για να προστατέψει το μαθητικό δυναμικό του σχολείου, ενημερώνοντας τις αρμόδιες αρχές της πόλης και της περιφέρειας, έχει προσπαθήσει να τονώσει την εικόνα του σχολείου στη χανιώτικη κοινωνία, προχώρησε σε συντονισμένες προσπάθειες για τη δημιουργία ενιαίας περιφέρειας με τα άλλα δυο σχολεία του κέντρου (3°-4°), συμμετείχε στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ με δικό του περίπτερο για να αποδείξει ότι τους δικούς μας μαθητές δεν τους χωρίζει τίποτα και κυρίως να αποδείξει ότι το σχολείο μας δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα άλλα σχολεία, ούτε εκπαιδευτικά, ούτε κοινωνικά, ώστε οι Έλληνες γονείς να αρνούνται να γράψουν τα παιδιά τους σ' αυτό. Όμως δυστυχώς η απώλεια μαθητών συνεχίζεται.. .
Φαίνεται επίσης (από τα στοιχεία του νηπιαγωγείου ότι την επόμενη χρονιά δεν θα υπάρχει κανένας νέος Έλληνας μαθητής, κάτοικος της περιοχής της Παλιάς πόλης, του εμπορικού κέντρου και του κάτω Κούμ Καπί για την πρώτη τάξη και γι' αυτό, δυστυχώς, δεν φταίει μόνο η νοοτροπία των Ελλήνων γονιών, αλλά και ένα σύνολο προβλημάτων της περιοχής, όπως η ρύπανση, η ηχορύπανση, η έλλειψη παιδικού σταθμού, η πρόσβαση στις κατοικίες, η έλλειψη ελεύθερων χώρων και άλλα που σχετίζονται με την αυξανόμενη εμπορική και τουριστική δραστηριότητα η οποία μετατρέπει συνεχώς τις κατοικίες σε επαγγελματικές στέγες με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να εγκαταλείπουν τις περιοχές αυτές, παρόλο που έγιναν, και γίνονται ακόμα, έργα (αναπλάσεις, πεζοδρομήσεις κ.α). Όπως φαίνεται όμως οι χρήσεις τους μόνο για τους κατοίκους δεν προορίζονται, αφού αυτοί συνεχίζουν να συρρικνώνονται!!
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 7ου Δημοτικού και ο Σύλλογος Κατοίκων της Παλιάς Πόλης, εφιστούν την προσοχή για μια ακόμη φορά στους αρμόδιους φορείς της εκπαίδευσης αλλά και της πόλης των Χανίων για τη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο σχολείο της Παλιάς Πόλης το οποίο αφού απαξιώθηκε στη συνείδηση της χανιώτικης κοινωνίας εξαιτίας της έλλειψης πρωτοβουλιών, κινδυνεύει και με κλείσιμο εξαιτίας της έλλειψης μαθητών.
ΖΗΤΑ από το Δημοτικό Συμβούλιο και τους λοιπούς φορείς, να πάρουν άμεσα και δραστικά μέτρα για να προστατευθούν οι λίγες οικογένειες που έχουν απομείνει στις παραπάνω περιοχές, αλλά και να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που θα καταστήσουν ελκυστική την άφιξη και την παραμονή νέων κατοίκων για να μην νεκρωθούν οι περιοχές τελείως και αποτελέσουν παράδειγμα για το πως μπορεί πολύ εύκολα να καταστραφεί ο κοινωνικός ιστός όταν μια περιοχή αλλάζει βίαια χρήσεις, και πολύ περισσότερο όταν αυτή η περιοχή βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, και όταν οι κάτοικοί της βρίσκονται υπό διωγμό! Το 7ο δημοτικό, ως το σχολείο της Παλιάς Πόλης, αποτελεί το τελευταίο προπύργιο προστασίας των κατοίκων.
Η υποβάθμιση ή το κλείσιμό του θα οδηγήσει σε αλυσιδωτή φυγή και των υπολοίπων οικογενειών που διαμένουν στις περιοχές αυτές.
&
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΑΛΙΑΣ ΠΟΛΗΣ
Με αυτό το έγγραφό μας, σας ενημερώνουμε για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο Δημοτικό σχολείο της Παλιάς πόλης (7° Δημοτικό).
Τα τελευταία χρόνια παρά τις προσπάθειες του Συλλόγου Γονέων, της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και της Δημοτικής και Νομαρχιακής Επιτροπής Παιδείας, το σχολείο μας συνεχίζει να φθίνει και σήμερα αν και 12θέσιο έχει περίπου 100 μαθητές με τάσεις απώλειας περίπου 20-25 μαθητών ανά έτος (ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το σχολικό έτος 2002-2003 το σχολείο είχε 200 μαθητές).
Το γεγονός ότι υπάρχει το δημοτικό σχολείο της Παλιάς Πόλης σήμερα οφείλεται στους αλλοδαπούς μαθητές, κυρίως αλβανικής καταγωγής, οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία των μαθητών του και σε μια χούφτα Έλληνες της Παλιάς Πόλης, του κάτω Κουμ Καπί και του εμπορικού κέντρου.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό από τα παραπάνω, κατά την επόμενη σχολική χρονιά η βιωσιμότητα του 7ου δημοτικού θα περάσει σε οριακό σημείο αφού η ελάττωση των μαθητών θα οδηγήσει στην έναρξη του έτους με περίπου 80 μαθητές εκ των οποίων τη συντριπτική πλειοψηφία αποτελούν οι αλλοδαποί μαθητές, γεγονός δυστυχώς, που' για λόγους που όλοι γνωρίζετε και μπορείτε – υποθέτουμε - να κατανοήσετε, δρα ανασταλτικά χρόνια τώρα στην εγγραφή Ελλήνων μαθητών.
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 7ου δημοτικού, χρόνια τώρα, έχει κάνει ότι είναι δυνατόν για να προστατέψει το μαθητικό δυναμικό του σχολείου, ενημερώνοντας τις αρμόδιες αρχές της πόλης και της περιφέρειας, έχει προσπαθήσει να τονώσει την εικόνα του σχολείου στη χανιώτικη κοινωνία, προχώρησε σε συντονισμένες προσπάθειες για τη δημιουργία ενιαίας περιφέρειας με τα άλλα δυο σχολεία του κέντρου (3°-4°), συμμετείχε στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ με δικό του περίπτερο για να αποδείξει ότι τους δικούς μας μαθητές δεν τους χωρίζει τίποτα και κυρίως να αποδείξει ότι το σχολείο μας δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα άλλα σχολεία, ούτε εκπαιδευτικά, ούτε κοινωνικά, ώστε οι Έλληνες γονείς να αρνούνται να γράψουν τα παιδιά τους σ' αυτό. Όμως δυστυχώς η απώλεια μαθητών συνεχίζεται.. .
Φαίνεται επίσης (από τα στοιχεία του νηπιαγωγείου ότι την επόμενη χρονιά δεν θα υπάρχει κανένας νέος Έλληνας μαθητής, κάτοικος της περιοχής της Παλιάς πόλης, του εμπορικού κέντρου και του κάτω Κούμ Καπί για την πρώτη τάξη και γι' αυτό, δυστυχώς, δεν φταίει μόνο η νοοτροπία των Ελλήνων γονιών, αλλά και ένα σύνολο προβλημάτων της περιοχής, όπως η ρύπανση, η ηχορύπανση, η έλλειψη παιδικού σταθμού, η πρόσβαση στις κατοικίες, η έλλειψη ελεύθερων χώρων και άλλα που σχετίζονται με την αυξανόμενη εμπορική και τουριστική δραστηριότητα η οποία μετατρέπει συνεχώς τις κατοικίες σε επαγγελματικές στέγες με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να εγκαταλείπουν τις περιοχές αυτές, παρόλο που έγιναν, και γίνονται ακόμα, έργα (αναπλάσεις, πεζοδρομήσεις κ.α). Όπως φαίνεται όμως οι χρήσεις τους μόνο για τους κατοίκους δεν προορίζονται, αφού αυτοί συνεχίζουν να συρρικνώνονται!!
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 7ου Δημοτικού και ο Σύλλογος Κατοίκων της Παλιάς Πόλης, εφιστούν την προσοχή για μια ακόμη φορά στους αρμόδιους φορείς της εκπαίδευσης αλλά και της πόλης των Χανίων για τη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο σχολείο της Παλιάς Πόλης το οποίο αφού απαξιώθηκε στη συνείδηση της χανιώτικης κοινωνίας εξαιτίας της έλλειψης πρωτοβουλιών, κινδυνεύει και με κλείσιμο εξαιτίας της έλλειψης μαθητών.
ΖΗΤΑ από το Δημοτικό Συμβούλιο και τους λοιπούς φορείς, να πάρουν άμεσα και δραστικά μέτρα για να προστατευθούν οι λίγες οικογένειες που έχουν απομείνει στις παραπάνω περιοχές, αλλά και να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που θα καταστήσουν ελκυστική την άφιξη και την παραμονή νέων κατοίκων για να μην νεκρωθούν οι περιοχές τελείως και αποτελέσουν παράδειγμα για το πως μπορεί πολύ εύκολα να καταστραφεί ο κοινωνικός ιστός όταν μια περιοχή αλλάζει βίαια χρήσεις, και πολύ περισσότερο όταν αυτή η περιοχή βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, και όταν οι κάτοικοί της βρίσκονται υπό διωγμό! Το 7ο δημοτικό, ως το σχολείο της Παλιάς Πόλης, αποτελεί το τελευταίο προπύργιο προστασίας των κατοίκων.
Η υποβάθμιση ή το κλείσιμό του θα οδηγήσει σε αλυσιδωτή φυγή και των υπολοίπων οικογενειών που διαμένουν στις περιοχές αυτές.
Τετάρτη 2 Απριλίου 2008
Τρίτη 1 Απριλίου 2008
Πρωταπριλιάτικο μεν, αλλά ...
Αναπάντεχη αμερικάνικη εισβολή σήμερα το πρωί στο λιμάνι της Σούδας.
Τι να θέλουν πάλι οι «φίλοι μας»;
Τι να θέλουν πάλι οι «φίλοι μας»;
Πρωταπριλιάτικο μεν, αλλά μόνο ως προς το χρόνο …
Γιατί η αμερικανική εισβολή στα Χανιά είναι γεγονός εδώ και μερικές δεκαετίες.
Από τότε που τα Χανιά, τους παραδόθηκαν εις αντάλλαγμα των «υπηρεσιών» τους προς τους συνταγματάρχες, με δέλεαρ προς τους … ιθαγενείς, «αστραφτερές χάντρες»!!!
Τα πρώτα χρόνια της κατοχής τους, τα Χανιά, βίωσαν στην πράξη τον αμερικανικό παραλογισμό. Δόθηκαν ομηρικές (κυριολεκτικά) μάχες, σώμα με σώμα, στους δρόμους των Χανίων ωσότου συνειδητοποιήσουν ότι το «προτεκτοράτο» τους έχει σύνορα την πύλη των βάσεών τους.
Όμως η αναμφισβήτητη κατοχή τους, αποτελεί (έως και σήμερα) τροχοπέδη στην ανάπτυξη του τόπου.
Στο μεγαλύτερο, ασφαλέστερο και ίσως ομορφότερο λιμάνι της Ελλάδος, αυτό της Σούδας,
δε «χωρούν» κρουαζιερόπλοια … !
Ούτε εμπορικά χωρούν … !
Ακόμα και οι ψαράδες τους ενοχλούν …!
Αν μπορούσαν θα έδιωχναν και το μποστάλι !
θέλουν την άνεσή τους οι μακελάρηδες και ασφάλεια για τα πλωτά υπερσφαγεία τους.
Το ίδιο και στο αεροδρόμιο.
Το ίδιο και στο αεροδρόμιο.
Κι ας έχει χαρακτηριστεί το ασφαλέστερο της Ελλάδος!
Κι ας έχει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης!
Ας το ‘χει ανάγκη ο τόπος για την ανάπτυξη που του αξίζει.
Γι’ αυτά και όχι μόνο, τα Χανιά βροντοφωνάζουν :
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ !!!
ΜΑΚΕΛΑΡΗΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ!!!
Γι’ αυτά και όχι μόνο, τα Χανιά βροντοφωνάζουν :
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ !!!
ΜΑΚΕΛΑΡΗΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ!!!
Πηγαίνετε στα Σκόπια που … δε σας έμαθαν ακόμα! -
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
