Λευτεριά, Λευτεριά
σχίζει, δαγκάνει τους ουρανούς το στέμμα σου.
Το φως σου, χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι, λογαριάζουν,
πόσα δολάρια κάνει σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.
Λευτεριά, Λευτεριά,
θα σ' αγοράσουν έμποροι και κονσόρτια κι εβραίοι.
Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
πολλές οι αμαρτίες που θα διαβάσουν οι γενεές,
όταν σε παρομοιάσουν με το προτραίτο του Dorian Gray.
Λευτεριά, Λευτεριά,
σε νοσταλγούνε μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,
όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.
Καρυωτάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου