Οι «λησμονημένοι» της Παλιάς Πόλης

Ένα ολοζώντανο κομμάτι της νεότερης ιστορίας της πόλης των Χανίων, αποτελούν οι πάμπολλοι ηλικιωμένοι που κατοικούν ακόμα στα αφιλόξενα (τώρα πια) στενοσόκακα της παλιάς πόλης.
Κουβαλούν μνήμες όμορφων μα και χαλεπών καιρών.
Μνήμες προσωπικές, μα και μεταφερόμενες από παλιότερες γενιές.
Είναι – βλέπετε – πολύ βαθιές οι ρίζες …
Απ’ τα φυλλοκάρδια τους, ξεδιπλώνονται χαρές και λύπες άλλων εποχών μα και ανάγλυφες όλες οι σημαντικές στιγμές της νεότερης ιστορίας του τόπου μας.
Εκεί έζησαν ή και διαμόρφωσαν τις κοσμογονικές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν και στον τόπο μας τον τελευταίο αιώνα. Απ’ το μαγκάλι και τη ζωήλατη μεταφορά, στην παγκοσμιοποίηση.
Αναμνήσεις που τους δένουν πεισματικά ισόβια με το σπίτι και την γειτονιά τους.
Κι όμως, έμμεσα, είναι υπό διωγμό!
Η ζωή τους στην Π. Π. συνεχώς δυσκολεύει. Όπως – βέβαια – και των νεότερων «ρομαντικών».
Τα σχεδία απόλυτης τουριστικοποίησης της Π. Π. τους αγνοούν.
Οι αιωνόβιες ρίζες τους, ενοχλούν! (Όπως ακριβώς και οι ευκάλυπτοι της οδού Δασκαλογιάννη).
Πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό της υπερκερδοφορίας!
Αγνοούν όμως, οι δυστυχείς θιασώτες της, ότι δέντρο χωρίς ρίζες είναι έρμαιο των καιρών!
Οι μόνιμοι κάτοικοι, με ποικιλότροπη επιβάρυνσή τους, "συντηρούν" την Παλιά Πόλη.
Αυτοί υπάρχουν εκεί μέρα – νύχτα, χειμώνα – καλοκαίρι.
Γνωρίζουν κάθε της γωνιά, κάθε της ήχο, κάθε της φως!
Αυτοί - όπως αρμόζει - υποδέχονται, καθοδηγούν και ενσωματώνουν τους καλοπροαίρετους (κυρίως αλλοδαπούς) νεοφερμένους εξασφαλίζοντας την αδιάρρηκτη κατοίκησή της.
Αγαπούν πραγματικά τα ανήλιαγα στενά της και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της.
Η απουσία τους θα είναι μεγάλο πλήγμα γι’ αυτή!